Dizionari de Lenghe Furlane

orgnan  /-àn/  or|gnan  [CO]

1. s.m. (pop., coloc.) cui che al è une vore pôc inteligjent, ancje tant che ofese gjeneriche:  "No lu cjolarai, parcè che o preferìs il convent a un orgnan di chê fate" (Costantino Smaniotto, Co l'amôr al cimie); o soi talmentri imbranât a fevelâ par inglês cun chei crucons che mi somee di jessi un orgnan (Checo Tam, La maree nere)
   Sin. gnogno , aloc , balote , barbezuan , batecul , batocj , biadin , catùs , coion , corli , cudumar , çondar , dordei , dordul , gnoc , basoâl , gnognul , imbambinît , lodul , mamo , marlup , mierli , mincjon , mone , monighe , pantalon , pote , salam , semplon , socol , stupit , totolò , biât , cretin , brocul , incoionît , râf , pistum , sacodâl , sturnel , sturnît , baban , bacalà , lolo , mauc , mus , babuin , pipinot , stupinot , batali , pavêr , ôc , cocâl , çus , vueu , dordel