incoionît  in|co|io|nît  [CO]

  1. p.pass., adi. (volg.) viôt incoionî , viôt incoionîsi
  2. adi., s.m. (volg.) che, cui che nol è inteligjent o che al à pierdût facoltâts mentâls, ancje tant che ofese gjenerichee viôt di stâ plui atent, raze di incoionît!
    Sin. instupidît , insemenît , imbambinît , stupit , gnogno , basoâl , mauc , biât , sturnît