Dizionari de Lenghe Furlane

banducel  /-èl/  ban|du|cel  [CO]

1. s.m. toc de cjampane che si môf par fâle sunâ:  e trê cuatri canais, par fâti onôr / cul banducel in man stan pronts sul tor (Pieri Çorut, A Tite Bas); lis cjampanis a sunin cence movisi. A son, di fat, i scampanotadôrs che a movin a timp i banducei e a batin su la cjampane cuntun martiel di len (Monika Pascolo, Il sun de fieste)
   Sin. batocj
2. s.m. (fig.) persone pôc inteligjente, ancje tant che ofese gjeneriche:  chel banducel di gno zinar, che al à di vê trentevot carûi tal cerviel, ce si impensial di fâ? (Josef Marchet, Lis predicjis dal muini)
   Sin. simiot , aloc , balote , barbezuan , batecul , batocj , biadin , catùs , coion , corli , cudumar , çondar , dordei , dordul , gnoc , gnogno , gnognul , imbambinît , lodul , mamo , marlup , mierli , mincjon , mone , monighe , pantalon , pote , salam , semplon , socol , stupit , totolò , biât , cretin , brocul , incoionît , râf , pistum , sacodâl , sturnel , sturnît , babuin , bacalà , lolo , mauc , basoâl , mus , gnotul , baban , batali , dordel