Dizionari de Lenghe Furlane

idiote  /-ò-/  i|di|o|te  [BF]

1. adi., s.m. che, cui che al è pôc inteligjent, ancje tant che ofese gjeneriche:  la difarence fra un gjenio e un idiote e je che il gjenio al à i siei limits (Redazion SFF, Il Strolic furlan 2007)
   Sin. aloc , baban , balote , basoâl , barbezuan , batecul , batocj , biadin , biât , catùs , cocâl , coion , corli , cudumar , cretin , dordel , gnoc , gnogno , gnognul , gnotul , imbambinît , imbecîl , lodul , mamo , marlup , mauc , martuf , marzoc , mierli , mincjon , mone , monighe , pantalon , pote , râf , salam , semplon , socol , storcli , çus , totolò , trus , bacalà , sturnel , dordul , teto , tarlup , insemenît , incoionît , tambûr , stupit