merlot1
/-òt/
mer|lot
[CO, TS]
-
s.m.
ornit.com.
uciel neri cun bec zâl, maron tal câs dai individuis zovins e des mascjis, cun vôs melodiose, lat. sient. Turdus merula:
o gjolt la maestât de la nature; / o sint il rusignûl, sint il merlot (Pieri Çorut, La Malinconie)
Sin. mierli
-
s.m.
cui che al è une vore pôc inteligjent, ancje tant che ofese gjeneriche:
là si inflochin, puaretis / pâr gabâ ju plui merlots (Toni Broili, Academie des massariis)
Sin. balote
, barbezuan
, batecul
, batocj
, biadin
, catùs
, coion
, corli
, cudumar
, çondar
, gnoc
, gnogno
, gnognul
, imbambinît
, lodul
, mamo
, marlup
, martuf
, marzoc
, mierli
, mincjon
, mone
, monighe
, pantalon
, pote
, salam
, semplon
, socol
, stupit
, totolò
, aloc
, bacalà
, biât
, cocâl
, gnotul
, çus
, sturnel
, basoâl
, dordel
, dordul
, dordei