discuti  /-ù-/  dis|cu|ti  [AF]

  1. v.intr. fevelâ confrontant ideismi plâs di stâ in cjase… di discuti cun personis scueladis e inteligjentis (Pieri Piçul, Vieri e gnûf); al pensave che, lant a discuti cul nemì, al varès podût pierdi la fiducie dai soldâts (Giovanni Pillinini, Zuan Batiste Cavedalis - Une vite esemplâr)
    Sin. cjacarâ , fevelâ , tabaiâ , discori
  2. v.intr. (fig.) fâ un sunsûr che al somee chel dal fevelâuì invessi al cipava il rusignoul, la erba alta a vongalava bilbilin, al discuteva il rûc là difour (Novella Cantarutti, "Inemorato io son di te")
    Sin. cjacarâ , discori , fevelâ , tabaiâ , cisicâ , murmuiâ
  3. v.tr. scrutinâ une cuistion e v.i. par confrontâ opinions diviersis e par rivâ a cjapâ une decision comunea àn fat il lôr regolâr congrès. A àn discutût lis lôr robis; votade une mozion, elete une dirigjence (Riedo Pup, Portus Naonis docet)
    Sin. dibati1 , tratâ
    1. puartâ une tesi devant di une comission che le scrutineal à fat la lauree in letaris e filosofie discutint la tesi cul professôr Soranzo (Giorgia Zamparo, Pre Bepo Marchet: culture e identitât)
  4. v.intr. fevelâ in maniere animade, rivant ancje a barufâsi intopave in grops di int che a discutevin a fuart denant di grancj manifescj scrits cun caratars neris, grancj (Agnul di Spere, Messe di misdì a Varsavie)
    Sin. cuistionâ , begâ , dâsi dai dincj , discjavelâsi , piticâsi , pitimâsi , pitufâsi , radegâ , rebecâ , rebecâsi , ticâsi , tichignâsi , tirâsi pai cjavei , tirâsi pai dincj , barufâ
    1. (ancje ass.) meti in dubi la validitât di alc o ancje la autoritât di cdn.al ubidive ai miei ordins cence discuti (Carlo Sgorlon, Il dolfin)
      Sin. aviersâ , contestâ , contradî , contrastâ , criticâ , fâ cuintri , fâ riviel , cuistionâ