pitufâsi  pi|tu|fâ|si  [CO]

  1. v.pron.tr., v.pron.intr. dâsi colps cu la man vierte, pal solit no masse fuarts, viôt patafâsi , viôt patufâsi
  2. v.pron.intr. barufâsi, cun o cence contat fisicli feminis a si pitufevin par nuia: tirons di cjaviei, muardons, pachis (Nelso Tracanelli, Pre Meni); "Vino di stâ culì a pitufâsi propi vuê, cun ducj i pinsîrs che o vin?" (Alviero Negro, La cjase)