tibidoi
/-ói/
ti|bi|doi
[CO]
-
s.m.
confusion grande, grant moviment, sunsûr disordenât di int o di robis:
«Po, ce covente che fais tant sunsûr? e son acidents che ur tocjin ai vîfs». A sintî chel tibidoi te strade, il caporâl che al ronceave [...] al salte fûr mieç insumît a viodi (Giovanni Gortani, Sot consei di vuere);
chel che al viodè podês imagjinâsi. / Une fole, un mismàs, un tibidoi; / fis tant che lis sardelis tal barîl, / umign, feminis, fruts a misturon (Zaneto Del Puppo, Il judizi universâl)
Sin. desio
, disio
, infier
, messedot
, mismàs
, pastiel
, sdavassum
, sgjarnum
, casin
, confusion
, daidai
, ribalton
, agjitazion
, babilonie
, cjadaldiaul
, badaluc
, batibui
, bordel
, confusie
, tananai
, barafuse
, tirepare
, tireparemessede
, mulin
, balfuerie