sconvolzi
/-òl-/
scon|vol|zi
[CO]
-
v.tr.
meti intune posizion contrarie di chê che e jere o di chê naturâl:
il vint che al sivilava come i serpints dei danâts, pareva che al vuarès sconvolzi la tiara (Federigo Comelli, Il me paîs)
Sin. disledrosâ
, ribaltâ
, rivoltâ
, sledrosâ
, voltâ
, savoltâ
-
v.tr.
causâ disarmonie, disordin, turbament:
o sin stâts ducj metûts denant di alc di teribil, che nus à sconvolts (Moira Pezzetta, Al è jessût il singul di Scuor "Fino al Sunshine")
Sin. confondi
, sbarlufî
, scaturî
, scjassâ
, savoltâ
, sconfondi
, sfolmenâ
, sledrosâ
, stralunâ
, sviersâ
, turbâ
, conturbâ
, scombussâ
, scombuiâ
-
v.tr.
(fig.)
mudâ alc di plante fûr, ancje fasint dams o distruzint:
pensâ al senari mondiâl futûr, sconvolt dal cambiament ambientâl, al pues puartâ a dismenteâ che butâsi jù nol covente a nuie (Marianna Tonelli, Masse int par un sôl planet)
Sin. drazâ
, ribaltâ
, scombuiâ
, scjassâ
, sledrosâ
, disledrosâ
, rivoltâ
, voltâ