lassâ lis plumis    [CO]

  1. loc.v. (coloc.) murî, soredut in maniere violente, di incident o di cualchi cause che no si è rivâts a sghindâ:  par chei che no cognossevin il flum jarin dolôrs; ogni an cualchidun gji lassava lis plumis (Luciano Spangher, La stagjon dal Lisunz)
    Sin. murî , lâ , lâ cun Diu , passâ , spirâ , lâ cun Gjo , lâ in chel altri mont , lâ in cîl , lâ in paradîs , lâ a fâ tiere di citis , lâ a fâ mantiis di bocâl , lâ a sintî cjantâ i grîs , crepâ , sclopâ , dâ un sclop , dâ un ton , tirâ sù i scarpets , tirâ il pît , tirâ i sghirets , tirâ la ghete , tirâ la sgripie , tirâ la gjambe , distirâ i cracs , lâ a fâ la spie al farc , lâ a fâ tiere di bocâi , finî di patî , lâ a supâ lis lidrîs pal poc , lâ al Creatôr , lassâ la sedon , lâ a mangjâ il lidric pal poc , lassâ la scudiele , lassâ la scusse , tirâ i stivâi , restâ dûr , lassâ la piel , tirâ i scarpets , finî di tribulâ
Components: