guriut /-ùt/ gu|ri|ut [CO, TS]
-
s.m.
trad.pop.
sorte di nanul pelôs e pôc o nuie vistût che al vîf tai landris dentri tes monts:
una volta a Misincinis ai vigniva ju guriuts a robâ intas cjasas (Popolâr, Ju guriuts)
Cfr. agane , orcul , pagan , salvan , tartarut , vencul , cjalcjut , benandant , malandant , strie , strion , drâc , magne1 , sbilf , orcolat , fade -
adi., s.m.
(scherç., iron.)
sorenon de int di Paulâr
Sin. pup , paularin