guriut  /-ùt/  gu|ri|ut  [CO, TS]

  1. s.m. trad.pop. sorte di nanul pelôs e pôc o nuie vistût che al vîf tai landris dentri tes montsuna volta a Misincinis ai vigniva ju guriuts a robâ intas cjasas (Popolâr, Ju guriuts)
    Cfr. agane , orcul , pagan , salvan , tartarut , vencul , cjalcjut , benandant , malandant , strie , strion , drâc , magne1 , sbilf , orcolat , fade
  2. adi., s.m. (scherç., iron.) sorenon de int di Paulâr
    Sin. pup , paularin