conturbie  /-ù-/  con|tur|bi|e  [CO]

  1. s.f. grande confusion o agjitazionin chê cjamare dut al è in conturbie (Giulio Andrea Pirona, Ercole Carletti, Giovanni Battista Corgnali, Il Nuovo Pirona)
    Sin. agjitazion , confusion , confusie , ribalton , savoltament , sconvolziment , turbament , disio , daidai , barafuse , tirepare , tireparemessede , casin , bordel
    1. stât di confusion mentâl, di disorientament, di perplessitâtso missêr al jere tornât a cjase dut in conturbie e, cu la vôs che e stentave a vignî fûr, i veve dit: "E je sclopade la vuere cu la Austrie!" (Roberto Ongaro, Il muc); si tratave però nome di sgrifadis improvisis de angosse, di moments di conturbie (Carlo Sgorlon, Il dolfin)
      Sin. agjitazion , ingusiment , perplessitât , ribaltament , ribalton , savoltament , sconvolziment , turbament , confusie