smecâ sme|câ [CO]
-
v.intr.
plasê, jessi acetât o preseât:
«Tu podevis lâ predi, se no ti smeche di cori. Vie![...]» (Pieri Menis, La scuele dai fornasîrs);
a lui il mût di mangjâ dai todescs no i smecave (Agnul di Spere, Fieste di inaugurazion)
Sin. pocâ , petâ , piçâ , comodâ , dâ , lâ , lâ ben , plasê1 , scuadrâ , nasâ , convinci , lâ a scuare , lâ a plomp , lâ a sanc