sfracassâ sfra|ca|ssâ [CO]
-
v.tr.
rompi cun violence:
e rivin businant / bombis e canonadis sfracassant / là che si intopin (Pieri Corvat, El cuarantevot);
"Cjalimi tai voi, carogne e spessee a rispuindimi, se no ti sfracassi ducj i dincj cul manaçon dal mitra!" (Roberto Ongaro, Il muc)
Sin. scuancassâ , fracassâ , crevâ
Cfr. rompi , sbregâ , slambrâ , disfâ , sfonderâ , sglovâ , disbletâ , discloteâ , scloteâ