zigheo  /-é-/  zi|ghe|o  [CO]

  1. s.m. sunsûr di tante int che e zighe o situazion o puest li che e je tant inte che e zigheo sint difûr vie un sunsûr, un davoi, int che cor, un zigheo; il brigadîr che al blesteme! (Arturo Feruglio, Un grop sul stomi)
    Sin. berghelarili , berlarili , zigarili
    Cfr. davoi , tananai , babilonie , casin , badaluc , mismàs , bordel , cjadaldiaul , disio , pastiel