slusint
/-ìnt/
slu|sint
[CO]
-
adi.
che al fâs lûs, che al ilumine:
Belen, il soreli slusint, al ven preât fintremai tes epigrafis di ete romane, soredut inte zone furlane e te Galie meridionâl (Sandri Carrozzo, Jenfri vîfs e muarts);
un mulignel di faliscjis slusintis (Renzo Balzan, Il lasimponâr)
Sin. brilant1
, luminôs
, sflandorôs
, lusorôs
, lusint
, splendent
-
che al riflet, che al rimande la lûs:
tantis bufulis di savon slusintis (Mario De Apollonia, Il timp par ledrôs);
e fâs di sì cul cjâf, cjalant sô sûr tai voi, slusints di lagrimonis (Raffaele Serafini, Altris contis di famee)
Sin. lustri1
, lusint
, lusignât
, slusignât
, splendent
-
trasparent, che al lasse passâ la lûs:
il cîl si impâr dut biel e slusint dopo che i aiars di Març lu àn netât (Lelo Cjanton, Il Strolic furlan pal 1965)
Sin. trasparent
, net
, clâr
, limpi
, lampit
, lusint