adun  /-ù-/  a|dun  [FO]

  1. av. in union, dongje di cdn. o di alcDaûr di Tito a stevin adun i partigjans comuniscj (Ivano Urli, Storie di Min); a jerin daûr a vivi un moment fat di ondis lizeris sul ôr dal grant cuarp colorît dai lôr sintiments, a zuiâ alc dai zûcs infinîts che il lôr vivi adun al faseve nassi (Agnul di Spere, Zûcs di Istât); lavorâ adun par costruî une Europe che e sedi patrie di pâs e di dirits (Carli Pup, Pes lenghis di Alp Adrie)
    Sin. intun , intune , insiemi , parie
  2. s.m. grup di personis o di robisintun adun di circostancis (Fabian Ros, Il cine di Jordi Cadena)
    Sin. intun , grup1 , riunion , union , cunvigne , complès
    1. [TS] mat. viôt insiemi
      Sin. intun , insiemi
  3. av. intal stes timp, inte stesse situazion, inte stesse suaze e v.i."Radio-dîs", che al è adun spetacul interatîf, trasmission radiofoniche e inchieste itinerante tes scuelis furlanis (Erika Adami, La promozion de lenghe furlane sui mass media)
Polirematichis e espressions idiomatichis