tornâ adun    [CO]

  1. loc.v. tornâ insiemi, dongje, in unitât, in completece e v.i.e come che [la lune] je estrose, a 'nt fâs di bielis: / par esempli ogni mês / use a lâ in cuarts; e dopo torne adun / sence bisugn che i dedi un pont nissun (Pieri Çorut, Il Strolic furlan par l'an 1834); un lent gorc di nûi, che si vierç e al torne adun (Franco Marchetta, Madalene)
Components: