riunion  /-òn/  ri|u|ni|on  [AF]

  1. s.f. il cjatâsi intenzionâl e programât di plui personis tal stes puest par interès comuns, par fevelâ di ciertis cuistions, par cjapâ decisions e v.i.te societât dai operaris di Sant Denêl il professôr Nibil Cignulin al veve proponût di organizâ miei i emigrants, e po a jerin stadis riunions a Udin cul deputât Rondon par proviodi (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve); la aministrazion provinciâl e à volût pai 3 di Dicembar une riunion de Comission pe grafie cu la Comission de Provincie "Culture e grups etnics linguistics" (Adrian Cescje, Memoriis di politiche linguistiche)
    Cfr. adunance , assemblee , cjatade , congrès , incuintri2 , radun
  2. s.f. [BF] il tornâ a cjatâsi insiemi o il tornâ a meti insiemi e il lôr risultâtil svilup des cjadenis migratoris al à permetût di amortizâ in part lis dificoltâts e di cjatâ lavôrs plui ben paiâts; la riunion familiâr, che in gjenar e vignive dopo cualchi an, e segnave un desideri di stabilitât e di une esistence autonome (Matteo Ermacora, La emigrazion furlane in Austrie e in Gjermanie)
    Sin. union , zonte