businament  /-ènt/  bu|si|na|ment  [CO]

  1. s.m. complès di suns plui o mancul fuarts continuâts e ripetûtsal tarlupe di ca… / al tarlupe di là… / di moment in moment / cres il businament; / un aiar sdavasson e si scjadene… / a mieze gnot il temporâl l'è in sene (Pieri Çorut, Ne lis gnocis Riç-Ribano); figuraitsi une dì, che infervorât / al steve predicjant / no sai su ce argoment, / si sint in place un gran businament (Emilio Nardini, Lis predicjis dal plevan di Sant Jacum)
    Sin. sunsûr , businôr , busineç
    Cfr. davoi , cjadaldiaul , confusion , fracàs , batibui , badaluc , bacan2 , tananai