patiment
/-ènt/
pa|ti|ment
[CO]
-
s.m.
il sintî mâl, dolôr profont, fisic o ancjemò di plui psicologjic, soredut cun intensitât e par tant timp:
la sô muart, che chê sô muart cussì miserabil, sarès stada tantis lagrimis, tancj patiments, tanta agunia par la sô famea (Federigo Comelli, Il me paîs);
al sbrocave dut il rusin e il patiment ingrumâts par tant timp. "Lu odei... E ancje te. No pues vioditi!" (Gianni Gregoricchio, Îr e doman)
Sin. duliment
, lancûr
, mâl
, pene1
, dulie
, doie
, dolôr
, soference
, passion
, torment
Cfr. martueri
, calvari
, mâl