ansâ an|sâ [CO]
-
v.intr.
respirâ cun dificoltât o cun sunsûr:
il so pet ansava fuart. Par suiâsi il sudôr che gji colava da la musa come una ploia, al alçà il braç çanc fin al cerneli (Federigo Comelli, Il me paîs);
Catinuta a ansa, a ansa e cjala fis (Ugo Pellis, Catinuta)
Sin. asimâ , ansimâ , sfladâ , tirâ la asime , ansiâ -
v.intr.
(fig.)
movisi di un flus che si pues comparâ cuntun respîr
Sin. asedâ , soflâ , tirâ , asimâ , ansimâ , ansiâ