sumiâsi
su|mi|â|si
[CO]
-
v.pron.intr., v.pron.tr.
vê visions, sensazions e percezions che si pandin par vie de ativitât mentâl intant che si duar:
se biel sumiâsi! Sì sì sì, sì sì sì, durmît, pitinins (Ugo Pellis, Al rusignûl svuarbât);
«Jo» e diseve gnagne Marie, «mi soi sumiade di un siôr vistût a neri che mi fevelave dai oms al front, che a stevin ben [...]» (Alan Brusini, Come tai romançs)
Sin. insumiâsi
, sumiâ
, insumiâ
-
v.pron.intr., v.pron.tr.
(fig.)
figurâsi tal pinsîr, imagjinâ, ancje bramant, desiderant che alc si inveri:
la vite a Vendâs si jere palesade come che Mirco se veve sumiade (Alan Brusini, Par stradis lungjis)
Sin. insumiâsi
, figurâsi
, imagjinâsi
, sumiâ
, insumiâ
-
(enf.)
in espressions, soredut negativis, par dî la irealtât o impussibilitât di alc:
"Ae tô etât, jo no mi varès nancje sumiât di rispuindii cussì a mê mari!" (Jolanda Mazzon, Fûr di timp);
cuistions che in Parlament nissun si sumiave in chel timp di discuti (Max Mauro, Un Friûl difarent: i 90 mhz di Onde Furlane)
Sin. imagjinâsi
, insumiâsi
, impensâsi
-
v.pron.intr., v.pron.tr.
(coloc.)
figurâsi cu la fantasie:
cumò mi sumiavi lis robis piês, parfin che e fos muarte (Alan Brusini, Gian Paolo Linda, I forescj)
Sin. insumiâsi
-
imagjinâ come se a fossin veris robis che no son:
lui alore gji conte dut cuant. "Propi?" al dîs riduçant el frari, crudint che al frut al si ves sumiât (Dolfo Zorzut, A voi a cirî el Paradîs)
Sin. insumiâsi
, çavariâ
, lâ ator cul cjâf
, batile