sostignût  sos|ti|gnût  [AF]

  1. p.pass., adi. viôt sostignî , viôt sostignîsi e jo, sostignût sul mio badîl, ti voi contemplant (Zuan Luîs Filli, Il farc)
    Var. sustignût
  2. adi. (fig.) che al à un caratar o un compuartament o une espression di impuartance, formalitât, ancje di distance e superiopritâtpar un an al puartà tonie di cleric e al fasè il zagut in glesie cuntune ande sostignude di santuçat (Maria Forte, I arcs)
    Sin. supierp , supierbeôs , sussiegât
  3. adi. che al à carateristichis di intensitât, fuarce, velocitât e v.i. parsore dal normâldi Unviar, cuant che il frêt al è sustignût […] (Maria Forte, Dome la cjampanute di Sant Bortul)
    Sin. animât , vîf , vivarôs , insistent , fis , imburît