ordenât  or|de|nât  [AF]

  1. p.pass., adi. viôt ordenâ , viôt ordenâsi
    Var. ordinât
  2. adi. metût o tignût in ordincapanons, prontâts, smondeâts e ordenâts come tinei (Riedo Pup, Agriest: cjalâ e no tocjâ); o rivavi cul gno carelut cun dentri i imprescj ben ordenâts ognidun tal so casselin (Igor Londero, Delit in vie del Lavoro)
    Sin. sestât , sistemât , regolât , a puest , in ordin
  3. adi. che al à une organizazion logjiche, funzionâl o pratichecu lis desinencis des formis principâls si à formât tabelis ordenadis che a vegnin visualizadis dal utent (Sandri Carrozzo, Franz Feregot, La elaborazion di un corpus etichetât de lenghe furlane scrite: esperiments e prospetivis); fevelâ plui lenghis al vûl dî viodi il mont ordenât in tantis manieris diferentis e tignî cont di plui robis (Franc Fari, Il cjâf dai furlans)
    Sin. organizât , sistemât
  4. adi. che al sta sù suntun ciert implant, che si ispire a un ciert criterila Federazion europee, intune Europe dividude in nazions, e je impussibile: ma e sarà pussibilissime intune Europe ordenade sul fondament regjonalistic (Josef Marchet, Federazion europee tra nazions o tra regjons?)
    Sin. organizât , regolât
  5. adi., s.m. che, cui che al ten lis sôs robis in ordin o che al fâs lis robis cun ordin, cun precision, cun criterijo, dal alt de mê competence di espert, di ordenât, di contabil e dut, i disevi che […] (Meni Ucel, Culumiis)
    Sin. meticolôs , metodic , precîs , sistematic