sistematic  /-à-/  sis|te|ma|tic  [CO]

  1. adi. che al va daûr di un sisteme, di un ordin precîsnol è nancje di insumiâsi l'insegnament sistematic dal furlan se nol è pussibil produsi tescj compagns par dutis lis scuelis dal Friûl (Xavier Lamuela, La grafie furlane normalizade); ancjemò in dì di vuê a mancjin ricercjis sistematichis di archîf sui manuscrits (Carlo del Torre, Identitât plurâl tal Friûl di Jevât)
  2. adi. che al sucêt o che al fâs une azion in manere ripetude, simpri, cence ecezionse je une cjosse infalibile che la insinceritât sistematiche e prodûs la incredulitât sistematiche (Josef Marchet, Il pietin e il grop)