ben che
[CO]
-
loc.coniun.
par introdusi une concessive o une concessive ipotetiche:
[un jeur] si fidà a passâ di chê bande saltuçant cu lis orelis spiçadis, ben che al prin segnâl di vuere al ves bailât a fumâ il cjan (Luigi Gortani, Sant Pieri e la code da vacje);
ben che mi ves scussât ancje un zenoli, / jo la ai puartade istès da cortesan (Toni Broili, Il furlan in Parnâs)
Sin. a dispiet che
, cundut che
, par tant che
, pûr se
, se ancje
, si ben che
, se ben che
, se pûr
, ancje se
, aben che
-
ancje par introdusi une costruzion cence verp:
l'autôr soi simpri jo, ben che fat vieli (Pieri Çorut, Il Strolic furlan par l'an 1848)
Components:
-
ben
av., inter., s.m., coniun.