alçât  al|çât  [AF]

  1. adi. viôt alçâ , viôt alçâsi preâ in zenoglon cu lis mans alçadis al cîl (Josef Cjargnel, Il dragat dal Fontanon); i jere vignût cuintri cul massanc alçât e i voi spirtâts (Maria Forte, Varc di confin); il soreli al era bel alçât e a tacava Primavera (Novella Cantarutti, Pesteli)
    Sin. jevât , tirât sù
    Cfr. , impins , dret , alt1
Polirematichis e espressions idiomatichis