lavorât  la|vo|rât  [AF]

  1. p.pass., adi. viôt lavorâ , viôt lavorâsi
  2. adi. di materiâl, che al è stât sometût a cierts procediments, che nol è tal stât grês o naturâlun biel puarton di piere lavorade cu la date 1777 (Alan Brusini, …e dopo a disin che nô furlans no sin talians…)
    Sin. finît , rafinât , tratât
  3. adi. (ancje fig.) che al è stât fat in maniere di jessi biel di viodi, che al è furnît di elements decoratîfsuna puarta scura di len cu la mantia di fier lavorât (Alberto Luchini, Anarchic); si fermave abàs dal Çuc dai Pins cul so baston di noglâr lavorât (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve)
    Sin. bilisiât , decorât , finît , furnît , imbilisiât
  4. adi. di teren, tignût in cultureune cleve dolce che e lave jù a pierdisi te plagne lavorade (Maria Forte, La tiere di Lansing)
    Sin. coltât , coltivât , curât , tignût