forsit  /-ò- / -ó-/  for|sit  [FO]

  1. av. par pandi dubi, inciertece, probabilitât e v.i.a lavin a cjase a saludâ, forsit pe ultime volte, i lôr viei, la femine e i fruts: la vuere no finive plui (Pieri Menis, Cemût che o soi restât caporâl); arbui scalembris cun parsore cualchi uciel noturni, forsit çus… barbezuans o no si sa ce… (Checo Tam, Vencul); il Signour al è ca, cun nû. Tu no, forsi, ma jo sì, che i lu jôt ogni dì, ca intor (Pier Paolo Pasolini, I Turcs tal Friûl); ma chest al sarà fuars afâr di mode / e co è mode bisugne rispetâle (Pieri Çorut, Il mus); ma la fortune fuars si voltarà (Ermes di Colorêt, I, 152)
    Sin. po jessi , po stâi , dal câs , magari , salacor , se e bute , se rive
    Var. forsi , forsite , fors , fuars , fuarsi , fuarsit , fursi
    1. par rispueste, par dî che alc al è pussibil ma no sigûr"Passistu a cjatânus dopo cene?" "Forsit, viodìn se no soi masse strac…"
  2. av. par velâ une afermaziono scomet che a 'nt sarà, forsit, di magjistrâts che a rivin a la pension cence la sodisfazion di finî un procès (Riedo Pup, A restin nome carabinîrs e predis)
    Sin. metipen , magari , salacor , po jessi , po stâi , se e bute , va e no va , scuasi
  3. av. (enf.) in domandis, cence nissun significât particolâr, dome par dâ plui enfasino pario forsit bon cun la mê vieste verde? (Franca Mainardis, Un bosc cence colôrs)
    Sin. po , mo , magari , lafè , ve
Polirematichis e espressions idiomatichis