fondâsi  fon|dâ|si  [AF]

  1. v.pron.intr. stâ sù suntune fonde o su ciertis fondis, suntune poie o su ciertis poiis, sedi materiâls che imateriâlsjo o soi fedêl a lis ideis che si fondin sui principis universâi di libertât e justizie (Alviero Negro, Int di masnade); no jeri stât bon di capî une realtât che si fondave sui afiets plui naturâi. La presunzion mi veve tradît, svuarbât (Alan Brusini, Gian Paolo Linda, I forescj); lis financis di Rome, sul imprin, si fondavin sul botin di vuere (Fabian Ros, La invenzion dal stât)
    Sin. rezisi , sostignîsi , stâ sù , tignîsi , tignîsi sù , poiâsi , basâsi
  2. v.pron.intr. [BF] lâ indentri o insot in profonditât
    Sin. infondâsi , sprofondâsi , lâ a fonts , lâ sot