sprofondâsi spro|fon|dâ|si [CO]
-
v.pron.intr.
(ancje fig.)
lâ, colâ insot, indentri, sot di une superficie:
[il crot] intal sfueiat al si sprofonde (Emilio Nardini, La Batracomiomachie di Omero);
sprofondâsi tes sfondaris de tiere (Josef Cjargnel, Batistute)
- (fig.) colâ, jentrâ, finî intune cierte cundizion, situazion, ativitât e v.i.: tornât te sô buteghe, Saveri si ere sprofondât te leture (Jacum Trevisan, Marcoletis intal timp)