cecje2  ce|cje  [CO, TS]

  1. s.f. bot. part di une plante che e da infûr par fâ nassi un gnûf ramaç o gnovis fueisogni cjase, venti sù pai Plans di Puartis, e à la sô piargule di vît cu lis cecjutis tenaris cuintri dal mûr grês (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve); a vegnin i butui, daûr dai butui a vegnin lis cecjis e su lis cecjis, cul non di Diu, a vignaran i raps (Josef Marchet, Lis predicjis dal muini)
    Sin. butul , butule , brocul , voli
    Cfr. butade , menade , supiol , supion , sansugule , pulin , impulin