besclet  /-èt/  bes|clet  [CO]

  1. adi., av. (set.) sveltva toli la scovacera e la scova di bedoi e netala bescleta. Sù, svelta (Bepo Rupil, Il daprafundis durant un funerâl); a è duta in lagrimas e suspirons, e a cji preona, ve, e a sconzura di volia encja besclet, besclet murî, e cjatâ il so Nart da banda dal Paradîs (Tite Bulfon, Las barghessas di Nart Palot)
    Sin. besvelt , filât , inviât , imburît , burît , sburît , svelt