tornecont
/-ònt/
tor|ne|cont
[CO]
-
s.m.
cont par verificâ un risultât matematic:
il mistîr di guviarnâ un stât al à parintât strete cu la aritmetiche, anzit cun chê forme di aritmetiche che si clame resonarie: al è fat di numars, di conts e di torneconts, di inventaris, di interès e di partidis dal dâ e dal vê (Josef Marchet, Partide dople)
-
s.m.
consecuence positive, soredut individuâl:
"Voaltris o vais daûr de vuestre cussience, ma lôr a van daûr dal lôr interès, dal lôr tornecont..." (Alviero Negro, Int di masnade);
intes pagjinis di chel libri viert che al jere par jê il spirt di lui, dome egoisim e passuderie, dome tornecont, tristerie e calcul (Franca Mainardis, Il sium di Lissandri)
Sin. pro
, profit
, vantaç
, util
, vuadagn
, interès