Dizionari de Lenghe Furlane

sbrocâ fûr    [CO]

1. loc.v. vignî fûr o mostrâsi cun fuarce, di buride, cun sflandôr e v.i.:  cuant che o scrîf musiche, mi sbroche fûr dal cûr e no dal cjâf (Sandro Lano, Sunôrs furlans transoceanics); a miârs a jan sbrocât fûr, a miârs, li flôrs (Ugo Pellis, Al mandolâr); la rabie che al à tai voi e sbroche fûr di bot. "Cheste insolence ti costarà la forcje, galiot che no tu sês altri! " (Carli Pup, Tal mieç dal vât)
   Sin. spreçâ fûr , vignî fûr , sclopâ , sclopâ fûr
2. loc.v. fâ vignî fûr cun fuarce, di buride alc, sedi materiâl che imateriâl, che al jere stratignût:  sbrocâ fûr dute la asse e rivâ a svindicâsi (Raffaele Serafini, B123ST)
   Sin. sbrocâ
3. loc.v. dî cun viamence:  "Sta cidin!" al sbrocà fûr il zovin (Amedeo Giacomini, Tal ospedâl)
   Sin. dî fûr

Components:

• fûr av., prep., inter., adi.inv., s.m.sing.
• sbrocâ v.tr., v.intr.