sacagnâ
sa|ca|gnâ
[CO]
-
v.tr.
vuastâ, ridusi in brutis cundizions:
a son lis divisions dai spirts, il contrast dai intindiments, [...] che a sbreghin la anime da la Italie plui di chel tant che lis autonomiis a sbregaressin il teritori, e le indebilissin, le disvuedin, le sacagnin (Josef Marchet, I trê savis di là jù);
tan chistu incident [l'amôr] a si è sempri in doi a jessi sacagnâts (Nelso Tracanelli, Sant Valantin)
Sin. vuastâ
, ruvinâ
, sassinâ
-
v.tr.
fâ patî:
a batibui gji sacagnava i gnarfs (Celso Macôr, L'onorevul);
[...] cu la tos che lu sacagnave (Amedeo Giacomini, Tal ospedâl)
Sin. cruziâ
, tormentâ
-
v.tr.
puartâ vie cence vê il permès:
di scosagn si sacagnava / i biscutins ae mama (Zuan Marie Dal Bas, Stagjon ugnula);
sant Pieri nol resist ae tentassion e cu la cjaça el sacagna la crodia metintla te bisacja (Popolâr - Istitût di Ricercje Achil Telin, La crodia di sant Pieri - Tiaris di Cividât e de Badie di Rosacis)
Sin. sgrifignâ
, freâ
, robâ