puartâsi  puar|tâ|si  [AF]

  1. v.pron.tr. puartâ cun se, par setu ti puartis un passemontagne e un maion neri, lunc e larc (Fabian Ros, La rambe)
  2. v.pron.intr. vê un ciert compuartament, agjî intune cierte manieree domandave di un, cumò di chel altri, e veve di savê ducj i matrimonis, dutis lis nassitis, e cemût che si puartave chê brût, e cemût chê gnece o chê prognece (Catarine Percude, La mulinarie)
    Sin. condusisi , contignîsi , compuartâsi
  3. v.pron.intr. cjapâ une cierte posizion, lâ intun ciert puestal sarès stât il câs di butâ un puint di barcjis sul flum, puartâsi su chê altre spuinde e tentâ une azion ofensive (Giovanni Pillinini, Zuan Batiste Cavedalis - Une vite esemplâr)
    Sin. , movisi
Polirematichis e espressions idiomatichis Proverbis:
  • ancje i 'sâfs si puartin un cul altri