parfin  /-ìn/  par|fin  [FO]

  1. av. par rimarcâ une afermazionZuan al jere il plui atent li a ret, che al veve dât, parfin, bogns conseis par miorâ il tîr dal cjamin (Maria Forte, La tiere di Lansing); fameis e fameonis che a vevin lavorât la campagne dal paron par tresinte e parfin par cuatricent agns (Riedo Pup, I furlans e la pension); [un alcolist in astinence] al à sberghelât par trê dîs a dilunc. Lu vevin leât parfin, ma une gnot al à rot lis cenglis e al è scjampât pal coridôr (Amedeo Giacomini, Tal ospedâl)
    Sin. fin ancje , fintine , fintremai , infintine , insin , pûr1 , fin4 , ancje
    1. al pues tignî sù costruzions che a valin di protasi di un periodi ipotetic negatîf, prime di un gjerundiparfin partint duarman no rivaressin a timp
      Sin. fin ancje , fintremai , insin , pûr1 , ancje , nancje