maraveât
ma|ra|ve|ât
[AF]
-
p.pass., adi.
viôt maraveâ
, viôt maraveâsi
:
ducj si fasevin intor di chê biele Madalene e ducj restarin a bocje viarte, maraveâts (Zuan Lurinçon, La Madalene);
di man in man che e lave indenant cu la leture, la sô muse si faseve simpri plui maraveade (Roberto Ongaro, Cretevierte)
Sin. smaraveât
, stupît
, stranît
, straneât
, sorprendût
Var. meraveât
, mereveât
, mariveât
Cfr. imbacuchît
, imbambinît
, incocalît
, instupidît
, sbarlufît
, sgrisulât
, conturbât
, incantesemât
, inmatunît
, interdet
, intrunît
, sconciertât
, scaturît
, incjantât