legnâ  le|gnâ  [BF]

  1. v.tr. (ancje fig.) dâ jù botis cuntun len, o in câs ancje cun alc altri o dâ botis in gjenerâlil cont Torriano al jere usât a jentrâ tai cjasots dai contadins e se al cjatave raps ju legnave (Pierluigi Visintin, Friûl e furlans te Histoire de ma vie di Giacomo Casanova)
    Sin. bastonâ
    Cfr. pacâ , vuadolâ , , dâ jù