inrabiât in|ra|bi|ât [CO]
-
p.pass., adi.
viôt inrabiâsi
Var. inrabeât -
adi., s.m.
cjapât di contrarietât fuarte, ancje cun agressivitât:
no pareve inrabiade, anzit e riduçave (Mario De Apollonia, Il timp par ledrôs);
la 'Sese si spaventà a viodi Toni inrabiât cussì (Tarcisio Venuti, La cjase di Toni)
Sin. disdegnât , imbesteât , imbilât , rabiât , invelegnât , rabiôs