rabiât  ra|bi|ât  [CO]

  1. p.pass., adi. viôt rabiâsi
    Var. rabeât
  2. adi., s.m. che, cui che al è cjapât di contrarietât fuarte, ancje cun agressivitâtdut rabiât al gji va dongje, e jù une legnade di vueli sant (Dolfo Zorzut, "Pa!..." - "Tachiti là!"); "O soi rabiade cun te Mario. Tu sês doventât trist." (Bruno Paolo Pellarini, L'anel striât)
    Sin. disdegnât , imbesteât , imbilât , inrabiât , invelegnât , rabiôs