rabiât ra|bi|ât [CO]
-
p.pass., adi.
viôt rabiâsi
Var. rabeât -
adi., s.m.
che, cui che al è cjapât di contrarietât fuarte, ancje cun agressivitât:
dut rabiât al gji va dongje, e jù une legnade di vueli sant (Dolfo Zorzut, "Pa!..." - "Tachiti là!");
"O soi rabiade cun te Mario. Tu sês doventât trist." (Bruno Paolo Pellarini, L'anel striât)
Sin. disdegnât , imbesteât , imbilât , inrabiât , invelegnât , rabiôs