discomparî  dis|com|pa|rî  [AF]

  1. v.intr. no jessi plui intun ciert puest, no jessi plui viodût, massime a la improvise:  l’om e il predi a àn viodude une grande flamade e cussì la femine a è discomparide (Popolâr - Istitût di Ricercje Achil Telin, Amôr par simpri - Friûl di mieç)
    Sin. scomparî , disparî , sfantâsi , sparî
    1. no jessi plui viodût par vie de presince di alc altri jenfri il subiet e cui che lu cjale:  Eliseo si fermà a cjalâlu fin che i fanâi a forin discomparîts dal dut daûr di une voltade (Carlo Sgorlon, Prime di sere); te gnot si viodeve a movisi chês lusutis che a comparivin e a discomparivin daûr di lens e crets e a parevin il lupiâ des lusignis tune gnot di Istât (Roberto Ongaro, Cretevierte)
  2. v.intr. no esisti plui:  i popui plui piçui, ben che plens di une storie e di une culture origjinâls, a son destinâts a discomparî se no san difindisi (Pieri Grassi, Sandri Secco dai Juris, La Europe des patriis); Cavedalis al murì a Spilimberc il 16 di Lui dal 1858. Al veve sessantecuatri agns. Cun lui e discomparive une nobile figure di patriot, un om di severe moralitât e un tecnic preparât (Giovanni Pillinini, Zuan Batiste Cavedalis - Une vite esemplâr)
    Sin. disparî , lâ in nuie , sparî
  3. v.intr. no jessi plui doprât, no vê plui difusion o presince te societât, tal ûs, tal cumierç e v.i.:  la ultime sflameade di tradizions e di usancis che a son daûr a discomparî par simpri (Renzo Balzan, Liendis de Cjargne e dai contors)
    Sin. sparî , scomparî , disparî
  4. v.intr. lâ vie, lâ o stâ di une altre bande:  la viele e discomparìs in cusine cloteant planchin (Gianluca Franco, I triscj)
    Sin. sparî
  5. v.intr. jessi pierdût o robât
    Sin. sparî
  6. v.intr. (fam.) jessi mangjât, bevût, comprât, consumât, doprât e v.i., tant di no jessi plui disponibil
    Sin. disparî , finî , sparî