discomparî dis|com|pa|rî [AF]
- v.intr. viôt scomparî : te gnot si viodeve a movisi chês lusutis che a comparivin e a discomparivin daûr di lens e crets e a parevin il lupiâ des lusignis tune gnot di Istât (Roberto Ongaro, Cretevierte); i popui plui piçui, ben che plens di une storie e di une culture origjinâls, a son destinâts a discomparî se no san difindisi (Pieri Grassi, Sandri Secco dai Juris, La Europe des patriis)