cragnâ  cra|gnâ  [CO]

  1. v.intr. vaî a fuart, soredut dai frutsun frutin al cragnave di fam, sot il puarti. "Mame, o ai fam!" che al inglaçave il cûr cun chê musute inocente (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve); i fruts a cragnavin di pôre (Alan Brusini, Come tai romançs)