cragnâ cra|gnâ [CO]
-
v.intr.
vaî a fuart, soredut dai fruts:
un frutin al cragnave di fam, sot il puarti. "Mame, o ai fam!" che al inglaçave il cûr cun chê musute inocente (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve);
i fruts a cragnavin di pôre (Alan Brusini, Come tai romançs)
Sin. vaî , craçâ , fifâ , fricâ , fricotâ , fricuçâ , friculâ , cuarnassâ