condote2  /-dò-/  con|do|te  [CO]

  1. s.f. struture che e fâs passâ un materiâl, soredut un fluit, di un puest a di un altrila aghe de Bût e rivave a Darte midiant di une condote (Alessio Screm, Un tic di storie)
    Sin. condot2
    Cfr. bocan , canâl , vâs , cane , canul2 , canule , scoladôr , tubazion , tubi