atim  /à-/  a|tim  [CO]

  1. s.m. dade di timp une vore curtepar cualchi atim Gubian al jere restât sturnît. Ma al veve ripiade la sô grinte daurman (Gianni Gregoricchio, Îr e doman); cence une distrazion, cence un atim di ritart (Riedo Pup, I voi dai pilotis)
    Sin. moment , marimoment , lamp1 , istant , secont , marilamp
    Cfr. minût , credo