abati  /-bà-/  a|ba|ti  [BF, CO]

  1. v.tr. [BF] fâ colâ, butâ jù
    Sin. butâ jù , sdrumâ , parâ jù
  2. v.tr. [CO] fâ pierdi fuarce fisiche o psichicheil sconfuart che al varès abatût l'om pui provât (Achil Telin, La Patrie Ladine, I, 2)
    Sin. butâ jù , scunî
  3. v.tr. [BF] ridusi di numar, valôr, nivel e v.i.abati lis listis dai utents che a spietin prestazions urgjentis (Walter Tomada, Lâ daûr di Rome o fâ di bessôi?)
    Sin. sbassâ , scurtâ
    1. [TS] industr., gastr. fâ lâ jù di temperadure in maniere une vore svelte