valent /-ènt/ va|lent [CO]
-
adi.
che al à la capacitât e la fuarce di fâ ben alc:
sint po che vais disint che soi poltron / e pôc valent in fat di astronomie (Pieri Çorut, Il Strolic mezan. Pronostic par l'an 1856);
al è un alpinist valent, al à scjalât cetantis cimis (Valentina Pagani, Cressût cul bosc)
Sin. brâf
Cfr. bulo , babio , bon