tribulâ
tri|bu|lâ
[CO]
-
v.intr.
vê di sopuartâ, di frontâ dolôrs o almancul dificoltâts:
in chest mont, l'è pôc ce meraveâsi: o sin mitûts plui par tribulâ che par gjoldi (Pieri Somede dai Marcs, O mi ricuardi);
ma cuant cjantarano lis liendis il sudâ e il tribulâ di chest gno popul di piligrins e di martars? (Dino Virgili, La aghe da pît la cleve)
Sin. patî
-
v.tr.
fâ patî, dâ dolôrs o almancul dificoltâts:
po di lôr [dai spasimants] fâs tancj zuiatui / se la gjolt a tribulâju / e crudêl a bandonâju / sul plui biel dei lôr afans (Toni Broili, La grant femine di mont)
Sin. cruziâ
, tormentâ
, torturâ
, tumiâ
, tudâ
, spirtudâ
Proverbis:
- gjoldi cuant che si pues e tribulâ cuant che si scuen